رواية عشق الزين بقلم زيزى محمد

نفسه دى انتى كمان طفوا النور وناموا 
عند ميرا
ميرا كلمت احمد وطمنته عليها وحكتله على اللى حصل وقد ايه زين محترم وليليان عمتها جميله وطيبه  وشكرته على وقفته معاها  قفلت مع احمد وحست بالراحه والامان فى البيت دة قامت وصلت فرضها وفضلت تدعى لربها انه يكون جنبها ويعدى محنتها على خير حست انها عطشانه  قامت تجيب ميه من المطبخ 

مراد _ بتعملى ايه !
ميرا بخضه كان هايقع منها كوبايه الميه لولا ان مراد لحقها ومسكها  ودة خلاه قريب منها جدا
ميرا حاطه ايديها على قلبها _ خضتنى  هاكون بعمل ايه بشرب ميه 
مراد _ اممم وخارجه ازاى بشعرك والبجامه دى هو انتى متهايلى محجبه ولا لابسه منظرة وخلاص!
ميرا بفزع وحسست على شعرها _ ها  غمض عيووونك 
مراد بدهشه _ نعم ! اغمض ايه 
ميرا حطت ايدها على وشه وقفلت عيونه وبعدها جريت على الاوضه تستخبى فيها
زين واخد ليليان فى حضنه وبينفخ بضيق _ ليليان عاوز انام
ليليان بضحك _ معلش يا حبيبى استحمل  هانعمل ايه دة ابننا  مين هايستحمله غيرنا
زين بغيظ _ ياربى منا مستحمله اهوو بس بجد عاوز انام  الواد دة صوت شخيررة عالى اوى 
ليليان بضحك _ اة اوى  معرفش طالع لمين ولا انا ولا انت بنشخر اصلا 
زين حاول يغمض عينه مش عارف ينام من صوت ابنه ولا من حركته المستمرة فى السرير
ليليان برقه _ زينى 
زين مغمض عيونه _ اممم
ليليان _ تفتكر الزمن بيعيد نفسه !
زين بتنهيدة وفتح عيونه _ بيعيد نفسه للاسوء 
ليليان حطت ايديها على وشه بحب _ مفيش اسوء طول ما زين الرجال موجود
زين _ زين الرجال كبر وعجز 
ليليان _ انت كبرت وعجزت  مين قال كدة  انت مبتبصش لنفسك فى المرايه ولا ايه 
زين باصلها بنص عين _ كلى بعقلى حلاوة
ليليان قربت من وشه بدلع _ انت حلو اوى يا زين وكل لما تكبر تحلو اكتر
زين بهمس _ بقولك ماتيجى نسلى وقتنا وتجيبى بوسه 
عز _ عيب يا بابا انا نايم جنبك احترمونى شويه 
زين لف بسرعه _ بقى انت صاحى يابن ال وانا قاعد بستحمل واقول معلش المهم الحمار ينام كويس  معلش يا زين استحمل دة ابنك بردوا وانت طلعت صاحى 
ليليان _ اهدى يا حبيبى هايجرالك حاجة 
عز واقف على السرير_ وانا مخلتكش تعرف تنام ليه انشاء الله  اما عجايب يكونش ماسك عينك
زين بصوت جهورى _ من صوت شخيرك يا حمااااار 
عز _ خلى فى بالك عمال تغلط وانا مش عاوز ازعلك 
زين بص لليليان وبعدين بصله پصدمه _ تزعلنى انا !!!!! طيب تعالى هنا بقا
عز طلع يجرى فى البيت كله وبيصوت وزين وراة وليليان بتحاول تلحق زين  البيت كله صحى على الصوت وكل واحد خرج باللى لابسه ونسيوا ان معاهم واحدة فى البيت  ميررا اتكسفت ودخلت اوضتها تانى  وطبعا ليان لو الدنيا انطربقت مبتصحاش من نومها 
زين وقف پصدمه من منظر عياله وبأعلى صوت فيه_ ايه يا شويه بقر ما تلموا نفسوا اصل واقسم بالله اظبطكوا من جديد  ايه الهطل دة انتو ناسين انكوا معاكوا واحدة فى البيت
مراد واسر وادهم اتصدموا واتحرجوا من كلام زين ودخلو اوضهم وعز استغل عصبيه ابوة واستخبى 
ليان وقفت جنبه _ اهدى يا حبيبى متزعقش كدة 
زين _ اهدى ايه  اهدى ايه طول منا ورايا عيالك  انت فين ياله اطلع احسنلك  اصل والله هاموتك فى ايدى
ليليان _ يا زين تلاقيه خاېف منك  معلش خليها عليا المرادى 
زين بعصبيه _ اسكتى انتى يا ليليان  اطلع يا زفت
مراد طلع من اوضته بعد ما لبس هدومه وماسك عز من قفاه
مراد _ اهو يابابا  لقيته مستخبى فى اوضتى زى الفراخ 
عز بغيظ _ بس متقولش زى الفراخ  انا لولا ان خاېف على ابوك مكنتش استخبيت 
زين بيقرب منه  وتقريبا جاب اخرة من طوله لسانه  وعز بيحاول يرجع بس مراد زى الحيطه مبيتحركش  ليليان خاڤت على عز من ڠضب زين  هو اكرة ما عندة ان حد يتجاوز معاه فى الكلام حتى مراد واسر وادهم بيجوا عندوا وبيفرملوا  فكرت بسرعه ولقت فكرة انها تمثل انها تعبانه فكرة حلوة 
ليليان بتمثيل _ اه الحقنى يا زين 
زين لف بص عليها  لقاها تعبانه جرى عليها ومراد ساب عز وجرى عليها مع خروج اسرر وادهم وشافوا امهم تعبانه اتخضوا
زين مسكها وقعدها _ مالك يا حبيبتى  فى ايه 
ليليان مكمله فى تمثيلها _ تعبانه  صداع هايموتنى 
مراد بقلق _ طيب نجبلك حبايه صداع  ولا نعمل ايه
عز پخوف وصوته ارتعش _ مالك يا ماما 
زين بصله وحس بخوفه بص لادهم يتصرف  وادهم فهم ابوة  اخد عز فى حضنه
ادهم _ متخافش  شويه صداع
اسر _ انا كنت سمعت ان ميرا دكتورة وهى بتحكى لليان  هاروح اناديها
زين _ طيب بسرعه 
اسر راح وخبط على ميرا وقالها وهى اتخضت وجت جرى بتحاول تظبط طرحتها اللى كل شويه تتزحلق من على شعرها 
ميرا پخوف _ مالك يا عمتو 
زين _ عندها دوخه وصداع 
ميرا_ طيب فى جهاز ضغط هنا 
زين _ اه فى جناحى فوق فى صيدليه صغيرة 
ميرا بتحاول تظبط طرحتها ومتوترة من منظر عمتها _ طيب طلعها يا اونكل زين فوق
مراد مد ايه براحه ومن غير ماحد يحس  وشد طرحتها لقدام بيدارى شعرها وهى حست بيه واتوترت وجت تقوم كانت هاتقع  لولا ايدة اللى لحقتها  فى الوقت دة كلهم طلعوا وراة زين وليليان 
ميرا بتوتر _ ش شكرا 
مراد _ دارى شعرك دة قبل ما تطلعى 
مراد سابها وطلع وكأنه متكلمش معاها 
ميرا بغيظ _ انسان مستفز 
فى السويس
احمد كان نايم ومراته جنبه وبناته نايمين فى اوضتهم احمد كان نايم حس بحد واقف وقريب منه  فتح عيونه مرة واحدة وشاف يوسف قدامه ورجاله  يوسف قام انتفض وحاول يغطى مراته  اللى قامت واتخضت وصوتت وحاولت تغطى نفسها منهم 
احمد پغضب_ ايه الجنان دة يا يوسف  انت وصلت بيك الجرأه انك تدخل شقتى وكمان اوضه نومى 
يوسف باستفزاز وبص لمرات احمد_ اه وممكن اعمل اكتر من كدة كمان
احمد _ ما انت بارد ومچرم بصحيح عاوز ايه منى !
يوسف بهدوء _ ميرا فين !٠
احمد _ عند زين الجارحى 
يوسف الڠضب بدء يتصاعد عندة _ امممم عملت زى ما جدها عمل زمان  وبعتها على زين الجارحى وفاكر ان انا مش هاقدر اجيبها ولا اوصلها لا يا