رواية زوجة اخى كامله

انتى واقفه فى اخر الطرقه وباصه فى الارض
جيتلك وطلبت منك تفكى الخياطه وتغيريلى على الچرح
خلصتى من غير ما تبصيلى وانا اصلا مش عارف اشوفك من النقاب
فضلت مركز معاكى لحد موقعت فى حبك بسبب عيونك
روحت وانا سايب قلبى معاكى سافرت باريس فى شغل وقعدت سنتين
رجعت قلبت الدنيا عليكى ملقتكيش وكإنك اختفيتى مكنش حد يعرف بيكى غير هشام اخويا لما رجعت لقيته اتجوز
مهتمتش لانى كنت بدور عليكى. اول ما شوفتك فى بيتنا عرفت عيونك اټصدمت ولما عرفت اسمك عرفت اللى اخويا عمله
فيا مكدبش اننا اتخانقنا وده السبب انى مشيت من البيت رجعت باريس تانى قعدت تلت سنين عرفت معامله هشام ليكى ولامى نزلت اول ما نزلت نسيت كل اللى عملته وقربت منك بهديه عيد ميلادك ورجعت ادعى ربنا يخرجك من قلبى

كنتي بتتمكنى من قلبى كل يوم. حد ما هشام م١ت وانا استغليت الفرصه.. حسيت انى انانى بس عمرى ما نسيت انه خانى
لما واجهته قال انه بيكرهنى وبكره ابويا فعمل كده. بالله عليكى متسبينى تانى انا مصدقت لقيتك
كل بيقول كل ده وهو بيبكى وانا وخداه فى  وبطبط على ضهره وايدى بتمسح على شعره مفيش كلام يتقال
بعد وقت كبير
احمد زهره انا عايز اشوف وشك
زهره..

زهره انا عايز اشوف وشك
كل ده ومشفش وشى ياترى هعجبه حد يحب حد من عيونه. فكيت النقاب وانا ومحرجه جدا ومش عارفه ابصله
احمد رفعت وشها ليا وانا مش مصدق نفسي اجمل مما تخيلتها عيونها العسلى الفاتح اللى بتلمع بشرتها بيضه وخدودها
المدوره دى مش عارف دى خدودها حمره من الكسوف ولا ده ميكب بس ده مش ميكب
زهره ايه الاحراج ده.. شهقت بخضه وانا بستخبه فى  منه
زهره بكسوف ايه اللى انت عملته ده
احمد بمشاكسه كنت بشوف الروج بالفروله ولا التفاح
زهره انت قليل الادب
ايه ده ده بيضحك ليه ده.. انا انا مش حاسه بالارض ليه
زهره احمد هقع نزلنى
 جامد وهو شايلنى طب امسكى حلو قال تقع قال
زهره نزلنى ياقليل الادب انت والله لقول لماما هبه
احمد وهو بيضحك جامد هتقوليلها ايه بقى سمعينى
سكت وانا مش لاقيه حاجه اقولها اخيرا نزلنى فى اوضتى اقصد اوضتنا
زهره انت انت بتقرب ليه.. اقف عندك
احمد تعالى وانا اقولك
صحيت الصبح فى معادى على الساعه سبعه ولسه بفرد ايدى لقيته قاعد يبصلى
زهره بصړاخ انت بتعمل ايه هنا
احمد باستغراب بعمل ايه هنا!!!! انا جوزك اتجوزتك امبارح
زهره اهههه خضيتنى ياشيخ
احمد وهو محاوطها باديه صباحيه مباركه يازهرتى
زهره بكسوف وانت طيب
احمد متيجى اقولك كلمه سر
زهره بهروب انا انا هجهز الفطار. وحضانه عمر
احمد عمر اجازه يا بطتى علشان المس بتاعته واخده اجازه مسافره
زهره محدش قالى يعنى
احمد مانا قولتلك اهوه
زهره طيب ابعد
احمد لا وووو
عيشت حياه سويه انا وعمر ابنى.. حاولت اعوض احمد عن كل سنينه اللى ضاعت بسبب مرض هشام
عوض ربنا جميل جدا وترتيباته كلها خير.. يمكن لو كنا اتجوزنا من الاول مكناش بقينا بنحب بعض كده
انا اول مره احب حد كده احمد كان واخد اسبوعين اجازه من المكتب وكان بيخرجنا ويفسحنا كتير اوى
حاسه انى بحلم وخاېفه اصحى الاسبوعين خلصه وأحمد رجع شغله وعمر بيروح الحضانه وبقى شاطر
وانا وماما طول اليوم مع بعض وعمر بيه بيقسم الايام بينا. الواد طلع بيحب جدته اكتر منى
مستغربتش انه بيحب جدته لابوه لانه الاطفال تبع الحنيه ملهومش دعوه بمشاكل الكبار الا لو الكبار دخلوهم
فيها وعاملوهم بمعامله مرات الابن والحما. كارثه ان الابن يقعد مع امه تقوله جدتك وحشه وبتكرهنا
ويقعد مع جدته تقوله امك وحشه وبتزعقلك وبتحب اخواتك اكتر منك. او ان الجده تميز حد من احفادها
عن التانى.. الحمدلله ماما هبه مش كده وبكون مطمنه عليه معاها. كلنا فى البيت بنشتغل ان عمر
يطلع سوى نفسيا علشان احنا التلاته اكتر حد فاهم يعنى ايه مريض نفسي يئذى اللى حوليه بافعاله
في يوم كنت قاعده انا وماما لقيت الباب بيخبط
فتحت الباب لقيت عمر واحمد عمر ناولنى الشنطه وجرى على ماما حضنها وباس ايدها
احمد دخل قفل الباب وانا باخد منه شنطته هو كمان باس راسي وحضنى
زهره الحمدلله على السلامه ياحبيبى
احمد وهو ساند براسه على كتفها الله يسلمك ياروحى. حضرى الغدا لحسن تعبان قوى
زهره حاضر