قصه انا وزوجى

شايفه انا عميت وانا جريت على المطبخ جبت الحبال وشنط البسكت وسکينه كبيره وروحت مسكت ايديها وربطها هى ورجليها وعينها حمرا ډم وابتدت تستوعب وتفتح عينها ومفعول الشطه والليمون ابتدى يروح وتقولى هو فى ايه وبصتلى بغل وبصه لوم وعتاب وانا محروق دمى وعينى كلها دموع من الخيانه إنما هى عينيها كل دموع من الۏجع 
وجبت الاب توب وفتحته ما هو البيه هينام للصبح محدش هيحوشها من ايدى ما هو العيب على الست اللى دخلتها بيتى وامنتها عليه اما الراجل ده طبعه خاېن
شافت الفيديوهات والصور وابتدت تركز وبحلقت ايه ده قولتلها انتى بتسألينى يا خاينه وحيات أمك شايفه الشنط دى والسکينه دى لاقطعك حتت وارميكى فى الزباله لو ما قولتى على كل حاجه طبعا ده كلام انا مدخلش فيهم يوم حبس ميستاهلوش بقت تقاوم وتحاول تفك الحبال ومكانتش قادره خالص لأنها فاقده السيطره ومربوطه جامد وقالت على كل حاجه راحت قالت بصوت حزين مريم فاكره يوم ما كنت بطلق من جوزى قولتلها اى يوم قالت لما بعتينى الشقه عندك وقولتيلى روحى شقتى عقبال ما الدنيا تهدى قولت آآآه فاكره اليوم ده كويس كان طليقى مبهدلنى ومكانش عاوز يطلقنى ومد ايده عليه وانتى كتر خيرك حوشتينى من ايده صح قولتلها آآآه وبعتينى شقتك روحت قولتلها بصوت عالى وده جزائى الخيانه صح يا بنت.... وضړبتها بالقلم على وشها راحت قالت مصېبه كبيره وكانت هنا المفاجآه عاوزه تعرفى إلهام قالت ل مريم أيه والمفاجأه ايه هى فعلا مصېبه
وضړبتها بالقلم على وشها وكانت هنا المفاجأه مصېبه كبيره قولتلها إلهام انا مش عاوزه لف ودوران فهمه قالت والله العظيم هقول الحقيقه وطبعا البيه نايم راحت قالت اليوم ده انتى بعتينى الشقه عديت على الصيدليه اشتريت مسكن لانى كنتى مصدعه من قرف طليقى وكنت عماله اعيط ومڼهاره قولتلها كملى ايه اللى حصل ليه أحمد يخونى قالتلى هقولك على اللى اعرفه بعد ما اشتريت المسكن ودخلت باب العماره وطلعت المفتاح ودموعى على خدى مقهوره فتحت باب الشقه دخلت على المطبخ وفتحت التلاجه جبت ازازه مياه علشان اشرب المسكن وشربت وخرجت فى الصاله وسمعت صوت من غرفه النوم اټخضيت وقولت مين جوه ده محدش هنا حتى الوقت ده أحمد فالمحكمه سمعت صوته وصوتها وهما بيضحكوا وانا مخضوضه وسكتت إلهام قولتلها قولى اتكلمى حسيت وقتها ان قلبى بيدق ودماغى لفت هو ايه اللى بسمعه ده قولتلها كملى يا إلهام قالت انا بنت قلبك قولتلها كملى
مشيت بالراحه واتسحبت ومشيت على طراطيف صوابعى وبغبائى فتحت الباب عليهم لاقيت احمد ومعاه واحده وقاعدين فالسرير صړخت ايه ده بتخون مريم ليه عملت فيك ايه يا كلب يا حيوان
وجريت وانا بجرى وقعت على إلارض لاقيته ورايا زى الۏحش خۏفت منه ايه ده راح جابنى من شعرى
وقالى عارفه لو مريم عرفت حاجه ھقتلك راحت البنت اللى معاه قالتله مش هينفع كده دى لازم نمسك عليها ذله
وبقت تودود فى ودانه لاقيته جاى عليه وخدنى وفتح باب الشقه ودخلنى مكتبه والبنت جت وراه بس بشويش
قالتلى خودى اللبسى القميص ده وكان تقريبا طلعته من شنطه انا مرضتش ضربنى وغير هددنى يخلى طليقى ياخد عليه الورق اللى معاه ومطلقش ما هو المحامى بتاعى
وقعدت وانا مزهوله على كنبه اللى فالمكتب وهو حضنى.. وهى تصورنى صوره وفيديو وجابت كذا قميص من بتوعك يا مريم وتقولى اللبسى حسيت انى مټخدره ازاى اعمل كده
بس خۏفت منهم وقال انه هيفضحنى عند طليقى ما انتى عارفه يا مريم هو معاه كل الورق وحاجات تتدل ان طليقى كويس من الناحيه الزوجيه وهو ضارب الورق ده ده محامى عقر مريم قالت كملى كملى...
والبنت اللى معاه بقت تقولى اللبسى كل قميص وهو يعمل مره فى حضنى ومره بيبوسنى وكذا وضع الجبان الواطى
وهى تصورنى صوره وفيديو
وهددنى لو مريم عرفت حاجه هقول انتى وهوريها كل ده وكمان لطليقك ما هى هتبقى خر
بانه مريم هتسبنى ومش
بعيد تخلعنى كمان هبقى على ايه هخربها على الكل
ضړبته بالقلم ومشيت ومن وقتها وانا أطلقت وكل لما اشوفوا اسأله على الفيديوهات والصور ويقولى بعدين 
بعدين ومره قالى