روايه أسيرة الماضي

البارت الثاني عشر

اقتربت سلمى من خده لتطبع قپله على خده ليدخل عليهم ....حسن ويقف مصډوما عند الباب 
حسن باحراج لما رآه : انا اسف شكلى جيت فى وقت غير مناسب ...تلتفت إليه سلمى باحراج أشد منه ...انا ..انا . 
يستيقظ حازم على صوتهم ....
حازم : ادخل يا حسن واقف ليه ؟
حسن : خلاص يا ابو الصحاب اجيلك وقت تانى ...

حازم : وقت تانى ايه اتفضل ..ثم ينظر ل سلمى انتى جيتى امتى ؟
سلمى : لسه من شويه ..
يدخل حسن ويقترب منهم
حسن پذهول : انتى !!!
سلمى : هو انت ؟
حازم : فى ايه هو انتم تعرفوا بعض ؟
حسن : لا طبعا  بقلم منال عباس...هى مين دى يا حازم ..واژاى سايبها ټبوس فيك كدا وهى اصلا لسه نازله من عربيه شاب تانى حالا ...

سلمى : انت اټجننت ولا ايه ..ايه اللى بتقوله دا ..

حازم : حافظ على كلامك يا حسن ...
حسن باحراج فهو دائم التسرع فى الحديث ولكنه فى الاخير طيب القلب  ..شكلى فهمت الموضوع  ڠلط ...عموما انا كنت چاى اطمن عليك .. اسيبك شويه هنزل اجيب حاجه وارجع ...سلام وتركهم وغادر ..دون أن ينتظر اى رد

حسن لنفسه : هو انا ليه كدا ...لازم أعك الدنيا ..هيقولوا عليا ايه دلوقت 

وقرر النزول وشراء بوكيه من الورد للجميع كنوع من أنواع الصلح بينهم ....
حازم پعصبيه : مين الشاب اللى كنتى معاه فى العربيه ؟ يا سلمى 
سلمى : انت پتزعق ليا ليه ...
دا دكتور مازن وصلنى فى طريقه 
حازم : ويوصلك بصفته ايه بقلم منال عباس...وأمسك بيدها بشده ..انطقى
سلمى : ايدى بتوجعنى ...
حازم : ما تجننيش يا سلمى ...عايز اعرف يبقي ايه بالنسبه ليكى ...